Er zijn tegenwoordig ontzettend veel mensen die zich niet verbonden voelen met zichzelf, het leven en anderen. Die zich niet alleen niet goed voelen, ziek zijn, eenzaam of depressief, maar ook hun identiteit, authenticiteit en creativiteit verloren zijn. Zich op geen enkele manier herinneren hoe fijn het is om te leven, omdat alles wat het leven kleur, betekenis en diepgang geeft vervlogen is.

Verstrikt geraakt in de kaders van het brein, zoekend naar een uitweg, een route of een strohalm om zich aan vast te grijpen. Ingekapseld in onverwerkte, opgehoopte ballast van het verleden en aangeleerde kennis. Zich niet langer bewust van de allesomvattendheid van hun bestaan en de overkoepeling van het leven.

Gebukt onder de zwaarte van het overactieve brein stuwen ze zich een weg door het leven. Een zwaarte die wordt versterkt door het huidige wereldbeeld, dat wordt gedomineerd door instabiele wereldleiders met grote ego’s en buitensporige macht. Maar ook door oorlogen, de polarisatie in de samenleving, de opkomst van kunstmatige intelligentie en het oneindige kapitalisme; met milieuverontreiniging, klimaatverandering en de opwarming van de aarde tot gevolg.

De ontwikkeling van de mensheid staat al decennialang stil en de destructieve lijdensweg lijkt onbestuurbaar geworden. Ondanks de nieuwsberichten die ons dagelijks bewust maken in wat voor wereld we leven stevenen we steeds dichter af op het punt van onomkeerbaarheid; dat de schade die we onszelf, elkaar en onze natuurlijke leefomgeving hebben aangericht onherstelbaar is.

Het herstellen van ons eigen welzijn omvat hetzelfde proces als de wederopbouw van de aarde; beide gaan over het hervinden van onze ware menselijke aard.

Wij zijn als mensheid verantwoordelijk voor een gigantische crisis die zowel ons eigen welzijn als onze natuurlijke leefomgeving oneindig belast. Het is daarom essentieel dat we ons niet alleen gaan beseffen, maar vooral ook gaan beleven en ervaren dat de natuurlijke energetische processen van het leven ons lichaam niet langer bereiken. Dat alles wat ons leven kleur, betekenis en diepgang geeft verloren is gegaan, doordat de kracht van ons brein de kracht van ons lichaam overschaduwd.

Het leven op aarde is niet veranderd, wij mensen zijn veranderd; omdat we niet langer leven in verbinding met de natuur, zoals recht doet aan onze natuur. We zijn de verbinding met onze innerlijke en natuurlijke leefwereld kwijt geraakt en daarmee het vermogen om bezield, bewust en in ontwikkeling te kunnen leven. We ervaren de essentie van leven niet en creëren een leven gebaseerd op een vicieuze cirkel van breinprocessen.

Zolang de kracht van ons brein sterker is dan de kracht van ons lichaam, kunnen we ons welzijn nooit écht optimaliseren. Zolang we de gecalculeerde oplossingen van ons brein blijven volgen, zonder de potentie, kracht en intelligentie van ons lichaam daarin mee te nemen, kunnen we als mensheid geen fundamentele ontwikkeling doormaken.

Er is nog zoveel over het leven en het menselijk lichaam wat onbegrepen en onbeantwoord is gebleken. Het wordt tijd dat we ons bewustzijn verruimen, onszelf universeel ontwikkelen en onze kennis verrijken. Afscheid nemen van een leven wat het slechtste in ons naar boven haal en evolueren naar een leven wat ons potentieel ontplooit, zodat we ervaren wat liefde, geluk, gezondheid, autonomie en vrijheid is.

Nu is het moment om dit te veranderen!